Oldambt

Bij de behandeling van de begroting van sociale zaken in de Tweede Kamer zei VVD- Kamerlid Azmani dat gemeenten met linkse gemeentebesturen te weinig doen om mensen aan het werk helpen. Holle retoriek waar wij het uiteraard mee oneens zijn. Met de bezuinigingen op de sociale zekerheid worden gemeenten in Groningen naar het randje van de financiële afgrond gebracht. En nog veel erger de mensen op de sociale werkplaatsen worden weggezet als ‘onrendabel’. Dat laten wij niet gebeuren. Onze mensen op de werkplaatsen zijn harde werkers die hun stinkende best doen in hun werk. Wij vertikken het om deze mensen te veroordelen tot een leven in armoede. Dus geen ontslagen en geen verslechtering van hun inkomen. Met sociale wethouders, gemeenteraden maar vooral inwoners zullen we een Groningse- vuist tegen Haagse kaalslag op de sociale werkvoorzieningen moeten maken.

De miljardenbezuiniging die dit kabinet wil doorvoeren op de WSW en de WAJONG ontbeert elke vorm van realiteitszin. De regering dreigt daarmee veel Groningers met een arbeidsbeperking hun baan, hun bestaanszekerheid en hun waardigheid te ontnemen. Wij houden de regering aan de belofte om de mensen met een SW-indicatie die nu in een werkplaats werken te ontzien. Maar we houden ons hart vast voor mensen die in de toekomst aangewezen zijn op een beschutte werkplek. Deze regering wil niet inzien dat zij Oost-Groningen onacceptabel hard raakt. Werkvoorzieningen als Wedeka en Synergon behoren tot de grootste werkgevers in de regio. Dat heeft deels te maken met de keus in het verleden om de werkplaatsen in dit gebied open te stellen voor mensen die langdurig werkloos waren. Deze keuze in het verleden schept een verplichting in het heden. Er zit een verschil tussen Haagse papieren werkelijkheid en de dagelijkse praktijk in dit deel van Nederland. Onze gemeenten moeten de komende jaren miljoenen extra betalen. Naast de bezuinigingen op de werkvoorzieningen worden we ook gedwongen flink te korten op o.a. re-integratiegelden, zorg en bijstand. Hiermee wordt de sociale desintegratie van onze regio versterkt. Andere voorzieningen in onze dorpen komen daarmee onder druk te staan.

Als het kabinet met zoveel hardnekkigheid deze bezuinigingen wil doorvoeren, waarom laat ze het dan door lagere overheden (en dus ook door de zo gevreesde linkse gemeentebesturen) uitvoeren?
De bezuinigingen op de sociale werkplaatsen, jonggehandicapten en de bijstand lopen in 2015 op tot ruim één miljard euro landelijk en ruim 17 miljoen in Oost- Groningen. In 2015 zullen volgens het CPB 30.000 plekken in de sociale werkvoorziening verdwijnen, terwijl nu al 25.000 mensen op de wachtlijst staan. Dit alles onder het mom van 'dan komen ze vanzelf wel aan een baan op de reguliere arbeidsmarkt'. Dat is ridicuul als het kabinet niets doet om deze mensen ook maar enige kans te geven op een baan bij een bedrijf. Dat bewijst de huidige praktijk. Slechts vijf procent van de mensen met een arbeidsbeperking stroomt landelijk uit naar regulier werk. In onze regio, met een werkloosheid van meer dan 10 % is de realiteit nog slechter en de kans op regulier werk nog veel kleiner. Ook overheden zelf hebben nauwelijks mensen met een arbeidsbeperking in dienst. Ook onze gemeenten moeten bij een vacature eerst kijken of daarvoor geschikte mensen binnen de eigen sociale werkplaatsen zijn.

Werkgevers hebben nu geen enkele prikkel om extra te investeren in iemand met een arbeidsbeperking. In de kabinetsplannen zit ook geen enkel voorstel om banen te scheppen die voor mensen. In oost- Groningen waar de economie helaas broos is, is de opgave nog groter. Uiteraard lopen wij als gemeentebestuurders niet weg voor de verantwoordelijkheid om te vechten voor werk. Werk blijft de beste uitweg uit armoede. Daarom zetten wij o.a. in op ontwikkeling van op duurzame regiogebonden economie: Bijv. natuurvezelteelt en -industrie, aansluiting bij vraag en potentie van de omliggende kleinere zeehavens, ontwikkelingen in aangrenzend Duitsland, toerisme en ontwikkeling in de zorg. Daarbij moeten we gebruik maken van de kennis bij sociale werkvoorzieningen en de werklust van de mensen in deze bedrijven. Dit is een hele pittige opgave, maar er is geen alternatief.
We moeten af van de gedachte dat mensen met een arbeidshandicap een kostenpost zijn en toe naar een samenleving waarin deze mensen een meerwaarde hebben op de werkvloer. Dat zeer nuttige banen (denk aan de conciërges op de basisscholen) de laatste jaren zijn geschrapt helpt daarbij niet. Er zijn ook in onze regio bedrijven die al jaren naar tevredenheid werken met deze werknemers en in veel gevallen de economische meerwaarde van mensen met een arbeidshandicap zien en daar hun voordeel mee doen. Het is aan ons om die bedrijven te koppelen aan andere werkgevers die wellicht koudwatervrees hebben. Werkgevers, gemeenten en sociale werkplaatsen kunnen elkaar ondersteunen ipv de concurrentie aangaan.

Het is dan aan de regering om ons te ondersteunen in het economisch versterken van onze regio. Dat vergt een mentaliteitsomslag en mogelijk zelfs andere bestuurders. Oost- Groningen moet niet gezien worden als afvoerputje maar als uniek gebied met unieke kansen. Ons doel is een beschutte werkplek voor hen die dat nodig hebben en nieuwe banen voor de mensen in onze regio. De vraag aan Azmani en de zijnen is dus: doet u mee met deze ‘linkse’ gemeentebestuurders om al onze energie daar in te steken of blijft u Oost- Groningen wegzetten als onrendabel?

Rikus Brader, SP-wethouder Oldambt
Hennie Hemmes- SP-wethouder Pekela

("Oost Groningen is niet rendabel" is als opiniestuk van onze SP wethouders van Pekela en het Oldambt onlangs geplaatst in het DvhN.)